CHP PM üyesi ve İstanbul Milletvekili Sezgin Tanrıkulu, “2002-2015 arasında Türkiye’de iş cinayetleri raporunu” açıkladı. Raporda, çıkarılan iş kanunları temelinde taşeronların esnek ve güvencesiz çalıştırılmaları, Siyasal iktidarın sendikalaşmaya ve sendikalara karşı aldığı tutum, 4+4+4 ile çocuk işçiliğin yaygın hale getirilmesi, emeklilik yaşının yükseltilmesi ve “yaşlı işçilik sorunu”, Kadınlara yönelik eşitsiz istihdam ve ucuz iş gücü politikası yaratma, sığınmacıların ve göçmenlerin tamamen güvencesiz koşullarda çalıştırılması ve bu koşulların ortadan kaldırılmaması iş cinayetlerine neden olduğu belirtiliyor.
Buna göre, 2002 yılında önlenebilir sebeplere rağmen -en az- 146 işçi, 2003 yılında önlenebilir sebeplere rağmen -en az- 811, 2004 yılında önlenebilir sebeplere rağmen -en az- 843 işçi, 2005 yılında önlenebilir sebeplere rağmen -en az- 1096 işçi, 2006 yılında önlenebilir sebeplere rağmen -en az- 1601 işçi, 2007 yılında önlenebilir sebeplere rağmen -en az- 1044 işçi, 2008 yılında önlenebilir sebeplere rağmen -en az- 866 işçi, 2009 yılında önlenebilir sebeplere rağmen -en az- 1171 işçi, 2010 yılında önlenebilir sebeplere rağmen -en az- 1454 işçi, 2011 yılında önlenebilir sebeplere rağmen -en az- 1710 işçi, 2012 yılında önlenebilir sebeplere rağmen -en az- 878 işçi, 2013 yılında önlenebilir sebeplere rağmen -en az- 1235 işçi, 2014 yılında önlenebilir sebeplere rağmen -en az- 1886 işçi, 2015 yılında önlenebilir sebeplere rağmen -en az- 1730 işçi, 2016 yılının ilk dört ayında önlenebilir sebeplere rağmen -en az- 586 işçi yaşamını kaybetti.
İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Meclisi raporuna göre, 2002 yılının Kasım ayından 2016 yılının beşinci ayına kadar “önlenebilir sebeplere rağmen” -en az-17 bin 57 işçi hayatını kaybetti.