Baskın Oran
(Radikal İki - 1 Temmuz 2012)
Tümü tamamen kendinden kaynaklanmasa da, AKP iktidarı iç politikada ve dış politikada büyük ölçüde kendi öncesindeki Şekil-1’e döndü. Sonuç şu anda böyle.
Kıbrıs’ta zırnık değişiklik yok; tespit edip geçelim. Kürt meselesinde Şekil-1, devlet politikasının dört temel direği idi: Şiddet, Gizlilik, İnkâr, Sınırdışı Operasyon Tatmini. İktidarın çabalarını, Kürt Açılımı ve Habur girişimlerini vs. inkâr edemeyiz ama, sonuca bakalım:
Şiddet berdevam: Erdoğan, önce temel kültürel reformları yapmak ve ancak ondan sonra göğsünü gere gere asayiş istemek ilkesini tamamen devre dışı bırakarak, “PKK silah bırakmadan operasyonlar durmaz” diye tekrarlıyor. Ayşe Berktay ve Büşra Ersanlı bile konferans vermekten KCK tutuklusu. Gizlilik berdevam: Uludere rezilliğinin üzerinden altı ay geçti; öğrendiğimiz tek gerçek, eski adının Roboski olduğu. İnkâr berdevam: “Kürt sorunu yok, terör sorunu var.” Tatmin berdevam: Asla hiçbir sonuç alınamayacağını bile bile, sırf “Türk kamuoyu”nu eylemek için yine gidip Kandil’de dağı-taşı ufalıyoruz. PKK’nın şahinlerinin ekmeğine reçel sürüyoruz.
Şekil-1, “Biz onları öldürmedik, onlar bizi öldürdü” idi. Sonra Gül ve Davutoğlu, sonuç alabilecek devrimci tek çözümü, 2009 Protokolleri’ni başlattı. Sonra, biraz Gül-Erdoğan sürtüşmesinden, biraz Azerbaycan’ın şantajından, biraz Türk-İslam Sentezcileri korkusundan, protokoller sümen altı edildi, Şekil-1’e dönüldü, Diaspora’nın şahinleri abat edildi, iki ülke de harap.