'Gezi Parkı'nda çadırda uyuyanları yakmaya çalışırsanız bu adaletsizliktir'

‘Kurtlar Vadisi’ dizisinde canlandırdığı ‘Memati’ karakteriyle hafızalara kazınan oyuncu Gürkan Uygun, Gezi Parkı eylemlerine katılmasıyla ilgili konuştu.

Gezi olaylarıyla ilgili olarak daha önce Twitter’dan, “İleride, çocuğumun yiyeceği dayağı şimdi ben yemezsem yüzlerine bakamam” yazan Uygun, “Eşimin kullandığı bir cümleydi o. Onun için gittik, suyumuzu da yedik gazımızı da. Hep aynısını söylerim: ‘Önce insan’. Çadırında uyuyan insanları yakmaya çalışırsanız bunun adı haksızlıktır, adaletsizliktir. Bizim ya da diğer arkadaşlarımın yaptığı provokasyonsa karşıt provokasyon daha fazla yapıldı ve üstelik bu, yetkili kimlikle, yetkili ağızlarla yapıldı” dedi.

Radikal gazetesinden İpek İzci’nin Gürkan Uygun ile yaptığı röportajın bir kısmı şöyle:

- Nasıl bir dönemindesiniz hayatınızın?

- Meslek olarak iyi bir dönemindeyim, toplumsal olarak da daha iyi dönemlere gideceğimizi düşünüyorum.

- Meslekten başlayalım. Yeni diziniz ‘Kaçak’ başlıyor, eski bir polisi oynuyorsunuz, değil mi?

- Evet, yaşadığı bir olaydan ötürü polisliği bırakmış. Asıl amacı bir mafya grubunun içine sızıp emniyete bilgi aktarmak. Ancak o görev, kendi hatasıyla son buluyor. O hatanın cezasını da polislikten ayrılıp ortadan kaybolarak veriyor. Daha sonra olaylar farklı yönde gelişince, yarım kalan işini bitirmek üzere dönmek zorunda kalıyor.

- Mesleği bırakmış gerçi ama polis olması karaktere karşı bir antipati yaratır mı sizce, son birkaç ayda yaşananlar ortada.

- Ben rolü kabul ettiğimde bu tarz düşünceler yoktu ama kısmet. Zaten TV’de de zor oluyor polis hikâyeleri, ne yaparsanız yapın “Polis bunu yapar mı?” diyorsunuz. Bizde o kantarın topuzu kaçıyor her durumda.

- Neden denge tutturamıyoruz sizce?

- Özeleştiri yapmayı bilmiyoruz ve toplum olarak hayatımızı hamasetle devam ettiriyoruz, o yüzden. Biri bize yeter ki “Şöyle güzelsin, böyle iyisin” desin. Kötü bir şey söylediğinde hemen tepki gösteririz. Bu tarz hikâyeleri anlatmakta zorlanıyoruz, evet, çünkü gerçekliğiyle anlatmıyor oluyoruz.

- Başbakan kadar popülerken, bir anda bıraktınız ‘Vadi’yi. Riske giriyormuş gibi hissetmediniz mi?

- Tercih diyelim.

- İdealist bir tarafınız varmış demek ki.

- Bir parça. İşe 10 yıl devam eder diye başlamadım. Bir süre geldi artık aynı şeyi yapmak istemedim. O süre zarfında başka şeyleri yapabilseydim, belki tercih etmeyebilirdim. İş yoğunluğundan dolayı başka işlerde olamadım, film çekemedim, tiyatro da olamadı. Bu anlamda risk değil. Hep tepede, hep popüler kalmayı hayal eden biri değilim. Buraya gelirken de bu hayallerle gelmedim. Her zaman bir yapımcı beni düşünse, bu benim için kâfidir. Şükür ki onu sağladık ama o olmazsa da kendimi oradan düşmüş gibi hissetmem çünkü o dürtü ve düsturla büyümedim. Maddi bir risk var sadece: ‘Kurtlar Vadisi’nde beni çok rahat ettirebilecek bir para kazanıyordum ama her an iş bulacak kadar bir etki sağladıysam, o benim için daha önemli. Para bir şekilde kazanılır, sağlık olduktan sonra.

- Sohbetimiz başındaki toplumsal kısma gelirsek…

- İnsanların birbirlerini ısrarla anlamaması üzerine kurulmuş bir hayat yaşıyoruz 2-3 aydır.

- Daha önce de öyle değil miydi?

- Bu kadar dillendirilmiyordu her şey. Yani, evet herkesin kendince serzenişleri vardı ama gördük ki bu serzenişleri söylediğinizde farklı reaksiyonlarla karşılaşıyorsunuz. Gereksiz yere insanlar hedef gösterildi, hâlâ da devam ediliyor.Ne diyebilirim ki?

- Ölenler, kör olanlar, hâlâ yoğun bakımda olanlar... Bunları düşününce “Biz oturmuş ne konuşuyoruz?” hissi var mı?

- ‘Önce insan’ olmak lazım, bununla ilgili bir sıkıntımız var. Üç gün önce Mısır için “Darbe istemiyoruz” diyorduk. Biz darbeyi 30 sene önce atlatmışız, daha sonra da ucundan dönmüşüz çok şükür. Mesela bununla ilgili bir şey söylemezseniz darbe istiyormuşsunuz gibi düşünülüyorsunuz. İnsanlar kendi kafalarına göre hüküm yürütüyor. Zor. Cehalet, toplumların hayatını zorlaştırıyor. Ben de o cahil toplum içinde cahil bir vatandaş olarak birçok şeye yanlış reaksiyon verdim zamanında belki.

- Zamanında derken?

- Bu geçen reaksiyon döneminden (Gezi direnişini kastediyor) bahsetmiyorum. Kendimi vicdanen sorguladım ve oraya gittim. Oraya giden bir sürü insan siyasetin içine çekilmiş oldu birtakım söylemlerle. Ben siyasi bir görüşle gitmedim veya tavrımı siyasi bir kimlikle göstermedim hiçbir zaman; insan olarak gösterdim. Yani hâlâ siyasi bir grubun piyonuymuşuz gibi yaklaşılması bence taktik, yönlendirmeye çalışmak gibi bir şey. Siyasetin insanı insanlıktan çıkardığını düşünüyorum. Konumunuz gereği stratejik hareket etmek zorunda kalıyorsunuz, insanca reaksiyon vermeniz zorlaşıyor.

- Gezi’de çuval taşırken ya da ambulans iterken çekilmiş fotoğraflarınızın bu kadar konuşulmuş olması normal mi peki sizce? Kan ter içinde ne taşıyordunuz bu arada?

- Cihangir’den taşıdım, o yüzden ter içindeydim. Arabayla giremeyiz diye düşündük, yüklendik sırtımıza. Yağmurdan korunmak için brandalar, yiyecek, darbeler için soğutucu vardı; şimdi bunlar silah olarak geçiyor galiba, sargı bezi de (Gülüyor). Orada mağdurlar vardı, onlara yardım ettik. Kimisi vatan hainliği olarak görüyor; “Adam zannetmiştik” diyor; öbür taraf ise “Biz bunu adam zannetmiyorduk, aslında adammış” diyor. Zor bir konu. Ben oraya sadece vatandaş olarak gittim. Benim duygum oraya gidip o insanların fikirlerinde haklı olduklarını savunmaktı.

- Şöyle bir tweetiniz var: “İleride, çocuğumun yiyeceği dayağı şimdi ben yemezsem yüzlerine bakamam.”

- Eşimin kullandığı bir cümleydi o. Evet, onun için gittik, suyumuzu da yedik gazımızı da. Hep aynısını söylerim: ‘Önce insan’. Çadırında uyuyan insanları yakmaya çalışırsanız bunun adı haksızlıktır, adaletsizliktir. Bizim ya da diğer arkadaşlarımın yaptığı provokasyonsa karşıt provokasyon daha fazla yapıldı ve üstelik bu, yetkili kimlikle, yetkili ağızlarla yapıldı. Seyredemedim Ali İsmail’in (Korkmaz) görüntülerini, ne diyebiliriz ki artık? O çocuk, o çocuklar öldü, ne diyebiliriz? Ben nasıl ki o düşüp ölen polis memuru (Mustafa Sarı) için üzülüyorsam ya da darbe yüzünden, kimyasal yüzünden ölenlere üzülüyorsam, o insanlara da üzülüyorum. Ama siz, ölümleri bile ayırıyorsanız o zaman insan değilsiniz.

'Yaradılış gereği kadın önde'

- Rol aldığınız ‘Testosteron’ oyunu yeni sezonda sahnede . Ne olacak erkeklerin durumu?

- Her gün tanık oluyoruz erkeklerin ne kadar zavallı olduğuna, kadınları yakarak, kadınlarla ilgili tuhaf tuhaf fikirler öne sürerek… Yaradılış gereği kadının önde olduğunu nasıl kabul etmez anlamıyorum. Doğurgan olan o! Bizimki ancak bel altı bir tavırla “Doğurtan biziz” gibi bir tavra giriyor ki o da gene erkeğin kendi egosuyla alakalı. Sonuna kadar kadınları haklı buluyorum gerek eylemler gerek davranış biçimleri konusunda. Kadınlar, erkeklerden bir tık daha birçok şeyin farkında bence ve erkeklerden bir adım daha önde olmaları gerekiyor. Kadına uygulanan tecavüzden dayağa kadar birçok suç, erkeğin yetersizliklerden kaynaklanıyor. Evet, biz fiziki olarak daha güçlüyüz Ama onun dışında herhangi bir önceliğimiz olduğunu düşünmüyorum.