HDP Sözcüsü Kubilay: İstanbul İl Binası'na saldırının siyasi sorumlusu Bakan Soylu

Halkların Demokratik Partisi (HDP) Sözcüsü Günay Kubilay, partisinin Genel Merkezi’nde basın toplantısı düzenleyerek, güncel gelişmeleri değerlendirdi. Kubilay İstanbul İl Binası önünde ateş açılmasının siyasi sorumlusu olarak İçişleri Bakanı Süleyman Soylu'yu gösterdi. Kubilay, "Salı günü Süleyman Soylu tarafından HDP’yi hedef gösteren açıklamalar sonrasında HDP İstanbul İl binası silahlı saldırıya uğradı" dedi.

 

Kubilay şunları söyledi:

 

“Henüz içeride ve dışarıda istediklerini elde edememiş saray rejimi, uzun zamandır önünde en büyük engel gördüğü ve ‘inşa sürecini’ kesintiye uğratma potansiyeli taşıdığı için HDP’nin varlığına yönelik topyekûn bir saldırı başlatmış bulunuyor. Bu saldırıları, özellikle 31 Mart’ta iktidarın çöküş sürecinin yolunu açan HDP’den ‘siyasi intikam almak’ kadar, kendi varlığını, HDP’nin yokluğuna bağlamış bir iktidarın ‘iktidardan düşüş korkusu’ olarak da değerlendirmek gerekir. HDP ile demokratik ve meşru mücadele zeminlerinde mücadele yeteneğinden yoksun ve çaresiz olanların bu tür kirli yöntemlerle sürdürdükleri saldırılar, onların çöküşünü hızlandırmaktan başka bir işe yaramayacağı gibi HDP’yi de Türkiye halklarından aldığı güçle, azimle, kararlılıkla yürüdüğü barış, demokrasi, eşitlik, özgürlük ve adalet yolundan alıkoyamayacaktır."

 

"Soylu zehir saçıyor, Erdoğan hedef alıyor. Vaktiyle siyasi arenada Demirtaş’ın bileğini bükemeyenler onu rehin alarak siyasi intikam aldıklarını sandılar. Ama ne var ki, şimdi de Demirtaş’ın kaleminin gücü karşısında ne yapacaklarını şaşırdılar. Hep bir ağızdan bir tiyatroya uyarlanan bir oyuna, oyunculara, izleyicilere, dayanışma içindeki kadınlara karşı saldırıya geçtiler. Ama ne yaparlarsa yapsınlar, hangi kirli yönteme başvururlarsa vursunlar Demirtaş'ın şahsında Cumartesi akşamı Kenter Tiyatrosu'nda gösterilen dayanışma hala sözün ve kalemin, sanatın ve sanatçının birleştirici gücünü ve dayanışmacı ruhunu ortaya koymaktadır. HDP olarak, oyunu hazırlayanları, oynayanları, katılanları saygıyla selamlıyor, saygılar sunuyoruz.

HDP’ye yönelik saldırıların hepsi bu kadar değil. Gelecek Partisi’nin de Soylu’dan geri kalır yanı yok. Onlar da Demirtaş’a saldırmakta, HDP’yi karalamakta sınır tanımıyor. Siz Demirtaş’a saldırmak, HDP’yi karalamak için mi bu partiyi kurdunuz? Siz de siyasi geleceğinizi Demirtaş’a saldırarak, HDP’yi karalayarak mı kazanmayı düşünüyorsunuz? Sizin memlekete vaat ettiğiniz gelecek bu mu?  Söz konusu saldırıya konu edinen 6-8 Ekim’de Davutoğlu Başbakan, Erdoğan Cumhurbaşkanıydı. ‘Burası Türkiye’ Resmi ağızlar her şeyi tersinden söyler, her şeyi tersinden gösterirler… 6-8 Ekim olaylarının aydınlatılması için HDP bu zamana kadar 7 önerge verdi ve bütün bu önergeler AKP ve MHP gruplarınca reddedildi. Bakınız aynı konuyu Erdoğan ve Bahçeli de diline pelesenk ediyor, orada yaşamını yitiren insanların kanı üzerinden hamaset yapmaya, HDP’yi karalamaya, kriminalize etmeye devam ediyor.

Madem gerçeği biliyorsunuz, kendinizden eminsiniz, yalan söylemiyorsunuz, Demirtaş’a iftira atmıyor, HDP’yi karalamak için yapmıyorsunuz hakikatin araştırılması için HDP’nin verdiği 7 önergeyi neden reddettiniz? Çıkıp açıklayın. O zaman hakikati öğrenmek herkesin hakkı. İftirayı, karalamayı bırakın. Bu konuda Erdoğan da, Bahçeliye de, Davutoğlu’na da hodri meydan diyoruz ve çağrı yapıyoruz. Gelin, parlamentoda ortak bir önerge verelim. Bir araştırma komisyonu kuralım. Komisyon meclis adına 6-8 Ekim hakikatini araştırsın, gerçeği açığa çıkarsın, kamuoyuna açıklasın. Bu konuyu hamaset konusu ve siyaset malzemesi olmaktan çıkaralım.

Sonuç olarak Erdoğan’ın yedeğinde yürüyecek, onun izinden gidecektiniz, onun siyaset tarzını düstur edinecektiniz de neden bir parti kurdunuz, neden yeni bir parti kurmuş oldunuz? Yoksa sizin siyasi ekmek kapınız da AKP iktidarı gibi milliyetçi hamaset, ırkçı hezeyanlar, HDP karşıtlığı mı olacak?   Hakkını teslim etmek gerekirse bunlar eski partinizde zaten fazlasıyla yapılıyordu. Etrafa fazlasıyla zehir saçılıyordu, saçılmaya da devam ediliyor. Eğer gerçekten siyaset yapacaksanız, Kürt düşmanlığı yapmaktan, HDP’ye saldırmaktan, Demirtaş’a kara çalmaktan vazgeçiniz.

 

Eğer bu ülkede bir varlık göstermek istiyor, demokratik zeminlerde siyaset yapmak istiyorsanız, Erdoğan'ın yedeğinde yürümeyi bırakınız. AKP’nin kötü bir kopyası, çirkin bir siyasi karikatürü olmaktan çıkınız. Bilinmeli ki, aslı varken, suretine itibar edilmez.

Bölgedeki gelişmelere gelince; son bir hafta içinde Erdoğan ve AKP-MHP iktidarının dış politikadaki savrulma haline hep birlikte tanıklık ettik. ‘Hafter teröristtir, darbecidir, görüşülmez ve arabuluculuk yapılmaz’ diyenler iki gün içinde 180 derece çark ederek, Moskova’da Hafter’in temsilcileriyle masaya oturdular. Ancak, Hafter Türkiye’nin içinde olduğu bir anlaşmayı kabul etmediğini ileri sürerek ateşkesi reddettiğini açıkladı. Türkiye'nin sadece Suriye’de değil, Libya’da da siyasi bir çözümün önünde engel, güvenilmez bir güç olduğunu bütün bölge halkları anlamış oldu. Defalarca Suriye devlet başkanı Esad’ı muhatap almayacağını söyleyen Erdoğan, yine keskin bir U dönüşüyle MİT Başkanı Hakan Fidan’ın Suriye İstihbarat Şefi Tuğgeneral Ali Memlük’le Moskova’da bir görüşme yaptığını öğrendik. Erdoğan ‘Katil Esed’ dediği rejimin lideriyle Kürt karşıtı bir ortaklık kurmak istediğini tahmin etmek zor değil. Bu arada Suriye’de İdlib ateşkesinde de sona doğru gelindiğini görüyoruz.

 

 

Libya ve Suriye özelindeki bu iki kritik U dönüşü, özellikle Moskova görüşmeleri sonrasında Erdoğan’ın nasıl Putin’in gölgesinde kaldığını, kontrolünde hareket ettiğini, çizdiği sınırların dışına çıkamadığını açıkça gösteriyor. Üç gün içinde Emevi Camii’nde namaz kılmak isteyen Erdoğan’ın yerine Putin’in Emevi Camii’nin önünde vermiş olduğu fotoğraf yeterince anlatıcıdır. Özellikle AKP medyası sürecin belirleyici güçleri olan Moskova ve Washington arasında yaşanan med-ceziri, sıkça yapılan telefon görüşmelerini diplomatik bir başarıymış gibi köpürtüyor. Oysaki, ABD ve Rusya gibi belirleyici düzeydeki küresel güçlerin Ortadoğu üzerinde oynadıkları satrançta Türkiye’nin ‘piyon’ işlevi görmenin ötesinde bir rol oynadığını, stratejik değerde ilkeli bir politikanın sözcüsü ve taşıyıcısı olduğunu kim söyleyebilir. Hatta Libya’ya muharip güç göndermek üzere meclisten geçirdiği tezkerenin de Erdoğan’ın başına bela olduğu da söylenebilir. Tunus ve Cezayir hava üslerini Türkiye’ye açmayacağını yani iç savaşa taraf olmayı kabul etmediklerini deklare ettiler. Erdoğan tezkere sonrası ilk çelmeyi Tunus’tan ve Cezayir’den yemiş oldu.

İngiliz Guardian gazetesi, 2 bin Suriyeli savaşçının Türkiye üzerinden Libya’ya gönderildiğini yazdı. Bu yazılanlar henüz iktidar tarafından yalanlanmadı. Guardian'a konuşan Suriye Ulusal Ordusu kaynakları, Suriye'de 450-550 TL maaş verilen militanların Libya'da 11 bin 800 TL kazanacağını, savaşçıların altı aylık iş sözleşmesini Libya Ulusal Mutabakat Hükümeti'yle imzaladıklarını, Türkiye'nin ise tüm savaşçılara Türkiye vatandaşlığı vaad ettiğini söyledi.     

Şimdiye kadarki deneyimler de göstermiştir ki, sahada ağırlığını giderek arttıran Rusya için en iyi muhatap, dış politikada tökezleyen iktidarlardır. Erdoğan’ın Libya’da muhatabının Putin olduğunu açıklaması da bu bağlamda boşuna değildir. Aradığını Putin’de bulamayınca Trump’ın kapısını çalıyor olmasına da şaşırmamak gerekir. Kuzey ve Doğu Suriye’de Erdoğan’a onay veren Trump, şimdi de Libya konusunda Türkiye için devreye girmiş bulunuyor.

 

19 Ocak’ta Berlin’de düzenlenecek konferansın yapıcı sonuçlar doğurması için dış müdahalelerin önlenmesi konusunda bir kararlılığın ortaya çıkması çok önemli. Libya halklarının, herhangi bir dış müdahale olmaksızın siyasi geleceklerini diyalog ve müzakere yoluyla kendilerinin belirlemeleri en sağlıklı ve rasyonel yoldur. Ancak anlaşılan odur ki, Berlin Konferansı’nda Trablus’taki İhvancı iktidarın yanında Türkiye dışında başka hiçbir devlet yer almayacak. Dış politikada ilkesizliğin ve pragmatizmin kaçınılmaz bir sonucu olan yalnızlığın ve savrulmanın sonuçlarını büyük olasılıkla Berlin Konferansı’nda da görmüş olacağız.

 

 

Bölgede, henüz kaynama derecesinde olmasa da giderek suların daha fazla ısındığı bir sürecin içinden geçiyoruz. Gerek büyük küresel güçler arasındaki azgın rekabet, gerek ABD-İran gerilimi, gerekse İran ve Türkiye gibi hem yüzyıllık sömürgeci konumunu sürdürmek, hem de bölge pazarlarından pay kapmak için yayılmacı hayaller peşinde koşma politikaları, bölgede kartların yeniden karılacağı, yeni çelişkilere ve çatışmalara kapı aralanacağını gösteriyor. Bu sürecin hiçbir siyasi ilkeyi düstur edinmeksizin, mezhepçi ve saldırgan bir politikayla ‘serseri mayın’ gibi oradan oraya sürüklenen Türkiye’nin bölge politikalarında keskin bir dönüş yapması yaşamsal önemdedir. Bölgedeki bütün ülkelerdeki askeri varlığına son vermesi ve bölge halklarının ortak çıkarlarını temel alan bir barışçıl politika izlenmesi yaşamsal düzeyde önemlidir.

 

 

Türkiye’de tarım sektörünün sorunları gittikçe büyüyor. AKP’nin iktidar olduğu son 17 yılda 700 bin aile çiftçiliği terk etti. Çiftçileri desteklemesi gereken Ziraat Bankası, çiftçiden ziyade şirketleri kurtarma kaldıracı haline geldi. Tarım uzmanı Abdullah Aysu’nun aktarımlarına göre, tarıma ilişkin bazı çarpıcı rakamlar ise şu şekilde; ‘Kayıtlı çiftçi sayısı gittikçe azalıyor. SGK verilerine göre kayıtlı çiftçi sayısı son 8 yılda düzenli ve ciddi bir düşüş göstererek, 1 milyon 127 binden 697 bine düştü. 2019 yılında tarım girdi maliyetleri yüzde 35 ila yüzde 120 oranında arttı. Türkiye, 2019 yılının ilk 10 ayında 6 milyon 750 bin ton buğday ithal etti. Bu cumhuriyet tarihinin en büyük buğday ithalatı. 2019’da toplam 3,4 milyon hektar tarım arazisi ekilmedi. 2019’da kuru soğan fiyatı yüzde 185 arttı.’ Büyükbaş ve küçükbaş hayvancılıkla geçimini sağlayanlar bugün ciddi sorunlarla karşı karşıya. Bir taraftan büyükbaş ve küçükbaş hayvan fiyatları gittikçe azalırken, saman fiyatlarında da ciddi bir artış söz konusu. Daha önce 200 ila 500 lira civarında bir fiyatla alınabilen bir ton samanın fiyatı son bir yılda bin 500 TL ile 2 bin TL’ye yükseldi. Benzer şekilde yem ve kepek fiyatı da gittikçe artıyor. 

 

 

İşsiz sayısının 4 milyon 396’ya çıktığı Türkiye’de yoksulluk ve işsizliğin had safhaya çıktığı kentlerin başında Kürt illeri geliyor. TÜİK verilerine göre Van, Ağrı, Muş, Bitlis, Hakkâri gibi Kürt kentleri ilk sırada. Bu kentlerde gelir gider eşitsizliği de oldukça yüksek. Hem il bazında hem kişi başı gelirde Kürt kentleri 81 il içinde son sıralarda yer alıyor. Son üç sırada ise Dersim, Ardahan ve Bayburt var. İl düzeyinde kişi başına GSYH hesaplamalarında 16 bin 194 lira ile Urfa, 16 bin 68 lira ile Van ve 15 bin 121 lira ile Ağrı son üç sırada. Bu kentleri Muş, Bitlis, Hakkâri, Mardin, Batman, Şırnak, Siirt gibi kentler takip ediyor. Bu kentlerde tam bir ekonomik yıkım yaşanıyor. Sadece Siirt’te 2019 yılında 1664, Hakkâri’de 337 esnaf kepenk kapatmış. 

Yayla ve meraların yasaklanmasıyla geçimini hayvancılıkla sağlayan 10 binlerce yurttaş hayvancılığı bırakmak zorunda kaldı. Sınır kentleri olan Van, Hakkâri, Ağrı, Iğdır, Şırnak gibi kentlerin geçim kaynaklarının başında gelen sınır ticaretinin yasaklanması da işsizliği artırdı. Fabrikaların azlığı, 2020 Merkezi Bütçesinde de görüldüğü gibi aslan payının savaş harcamalarına ayrılması ve üretime yönelik yatırım yapılmıyor olması işsizliği tırmandırıyor.

 

 

Kanal İstanbul bir ‘mega proje’dir diyorlar. Oysaki bilimsel verilerle kanıtlandığı gibi İstanbul’a kanal konusuna aç gözlü bir tüccar gibi rant kapısı gözüyle bakmayan hiç kimsenin sıcak bakmasının mümkün olmayacağı gibi büyük bir ekonomik yıkım ve ekolojik felaket demek olduğunu bilmesi için de uzman olmasına gerek yoktur. Çok iyi ifade edildiği gibi ‘ya Kanal ya İstanbul’ var. Ötesi yıkımlara, felaketlere kapı açmaktır. Bağrından çıktığı doğaya yabancılaşmamış, metabolik yarılmaya uğramamış, gözünü kar hırsı bürümemiş hiç kimse böyle bir ekonomik yıkım ve ekolojik ölüm projesine evet diyemez.

 

Dünyada ‘yapılmaması gerekenler’ listesi yapılsa, ekolojik bilinci olan herkesin ilk sıraya koyacağı proje İstanbul’a kanal olur. Ama Saray’ın ‘yapılacaklar’ listesinde ilk sırada ‘Kanal İstanbul’ var. Neden? Büyük bir ekonomik ve ekolojik yıkıma yol açacak olan İstanbul’a, elini ovuşturan bir avuç yandaş sermaye grubu dışında koca İstanbul karşıyken kanal yapmakta neden bu kadar ısrar ediyorsunuz, vazgeçilmez görüyorsunuz?

İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı İmamoğlu, AKP’nin Kanal İstanbul’dan vazgeçmemesinin nedeninin bölgeye yapılan yatırımlar olduğunu söyledi. İmamoğlu, Kanal İstanbul’un güzergahından 30 milyon metrekare arazi alımı yapıldığına dikkat çekti. İktidara soruyoruz: Kimlere söz verdiniz? Kanal olarak düşündüğünüz hat boyundaki bu arazileri kime sattınız, kimlere peşkeş çektiniz? İstanbul’un önünde uzanan 30-40 yıllık geleceğini kimlere ipotek ettiniz? Açıklayın, herkesin bilmeye hakkı var. ‘Ticari sır’ örtüsünün altına saklanmayın. Dürüst ve düzgün iş yapıyorsanız, doğaya ve halka yararlı bir iş yapıyorsanız, halktan neden gizliyorsunuz?

Yeri gelmişken değinelim. Erdoğan ‘Biz Ferhatız dağları deleceğiz’ demiş. İnsanın gülesi geliyor. Siz nere, Ferhat olmak nere? Siz nere, dağları yüreğindeki aşk ateşiyle delecek sevda nereee? Hayır siz isteseniz de Ferhat olamazsınız. Hiç kusura bakmayın ama siz para dışında, dünya nimetleri dışında kimseye sevdalanamazsınız. Sizin için en değerli şey paradır. Siz ancak paraya aşık olur, para için dağları deler, hatta para için büyük iş makineleriyle dağları bile yok edebilirsiniz. Buna zerre kadar kuşku duymuyoruz.

Önümüzdeki günlerde büyük konferansımız ve büyük kongremiz gerçekleştirilecek. Bu kongre ve konferans ışığında şu değerlendirmeleri yapmak istiyoruz. AKP-MHP iktidarı sorunları demokratik siyaset zeminlerinde çözebilecek siyasi perspektiften ve programdan yoksundur. Gayri meşru bir iktidardır ve her alanda bir çözüm dinamiği olmaktan çıkmıştır. Önümüzdeki dönemde yeni bir siyasal sürecin yolunu açmak ve demokratik ve meşru yollardan bu siyasi iktidardan kurtulmak öncelikli bir görevdir.

Hatırlanacağı gibi HDP, 20 Kasım’da açıkladığı bir deklarasyonla AKP-MHP iktidarına hodri meydan demiş, erken seçim çağrısı yapmıştı. İktidarın her geçen gün siyasi kan kaybının hızlandığı, ‘Mehdi’nin ordusu’ gibi yasa dışı özel savaş aygıtlarıyla iktidara tutunma çabalarının deşifre edilmiş olması, iktidarın bir erken seçimden öcüden korkar gibi korktuğunu ortaya koyuyor. HDP, faşizm koşullarında bir erken seçim çağrısı yaptığının, arkasında örgütlü bir halk hareketinin ısrarı olmaksızın bir erken seçimin yapılmak istenemeyeceğinin bilincindedir. HDP, önümüzdeki önümüzdeki dönem böyle bir kitlesel halk hareketinin imkanlarını eşiğinde bulunduğu büyük konferans ve kongresinde konuşacak ve inşası için kolları sıvayacaktır.

İktidar siyasi ufkunu yitirmiş ve yan yollara sapmaya başlamıştır. Türkiye’nin görünür geleceğine projeksiyon tutacak, yeni bir demokratik siyasal sürecin inşasına ve toplumun beklentilerine yanıt verebilecek demokratik bir değişim, dönüşüm sürecine öncülük edebilecek programa sahip yegane parti HDP’dir, HDP’ye yön verecek üçüncü yol çizgisidir. HDP bu topraklara özgü enternasyonalist perspektifle biçimlenmiş bir ‘Türkiye Partisi’dir ve Türkiye halklarının demokratik ve meşru mücadele zeminidir. HDP, bu bakımdan çoğulcu yapısı, radikal demokrasi anlayışı ve üçüncü yol çizgisiyle farklı ve özgün politik bir partidir.  HDP, Türkiye’nin demokratik geleceğinin inşasına yön verebilecek politik birikime, donanıma, deneyime ve programa sahip bir partidir. Türkiye’nin işçisi ve emekçisiyle çok kimlikli, çok kültürlü, çok dilli ve çok inançlı yapışan uygun bir ekolojik ve demokratik bir toplumsal inşa sürecine öncülük edebilecek yetenekte bir partidir. Bu nedenle de çok yönlü bir kuşatma ve saldırı altındadır.”

 

Kubilay, AKP’ye belediye başkanlarının transfer edilmesine ilişkin kendisine yöneltilen soruyu da “Bu soruda dile getirilen konu AKP iktidarının ne kadar çaresiz olduğunun ve yan yollara saptığının açık ifadesidir. Ama bunların hiçbiri bu hükümetin gidişini durduramayacaktır dışarıdan devşirme yollarla belediyelerle AKP iktidarını kurtarmak mümkün olmayacaktır” diyerek, yanıtladı.