Hürriyet gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Ertuğrul Özkök, 'Peygamber'in İzinde' başlıklı yazı dizisinin bugünkü (08.09.2009) bölümünde, içkiyi yasaklayan ayetin indiği yeri, Peygamber Camii'sini ve Peygamber'in mezarını anlatıyor.Sabah kafamdaki ilk soru şu:İnsan, kutsal bir ziyareti, hayatının en büyük keyiflerinden vazgeçmeden yaşayabilir mi?Yok, öyle “büyük günahları” kastetmiyorum.Daha küçükleri...Mesela sabah kahvesini...Benim sabah ayinim bu.Şu an, Peygamber Camii’nin karşısındaki odamda, camiyi seyrederek sabah kahvemi içmek istiyorum.Ayetin indiği yerdeyimMedine’de dört tarafı çevrilmiş arsanın kapısının önündeyim. İçeride Suudi Mezarlığı var... Rehberimiz, “İçkinin yasaklandığı ayet işte bu arsada indi” diyor. En sevdiklerimi hatırlayarak, yaşadığıma, yaşadıklarıma şükrederek, hâlâ yaşama umutlarım için ellerimi açarak güne başlamak istiyorum.Ama ramazan...Kaldığım otelde, bunu istemeye bile cesaretim yok.Pencereden bakıyorum.Günüm, hayata, elimde kahveyle yapacağım şükür duasıyla başlamalıydı.Bu dört duvarın içinde bir tarih yazıldıKuba Mescidi’nden yola devam ederken rehberimiz bize ileride bir noktayı işaret ederek, “Türk hacılar pek bilmez” diyor.Burası, içkiyi yasaklayan ayetin Peygamber’e indiği yer.Gösterdiği yere bakıyorum:Dört duvarla çevrilmiş alelade bir arsa.Düşünebiliyor musunuz, burası, bütün İslam’ın en önemli yasağının indiği yer.Şarabın, içkinin, milyonlarca insanın keyfinin yasaklandığı yer. Yani beni saf müminlerin arasından alıp, başka yerlerde iskâna götüren karar burada alınmış.Anadolu’da kapanan Tekel bayilerinin kaderi de burada yazılmış.Hemen arabadan inip önünde fotoğraf çektiriyorum.Bugüne kadar kimse bize bu tarihi anın gerçekleştirildiği yeri göstermemişti.Türkiye’de en çok tartıştığımız, bizi en çok birbirimize düşüren ayetin kıblesi burası.20 yaşından beri içki içen bir Müslüman olarak burada ne yapmalıyım?Bu dört duvarın etrafını tavaf mı etmeliyim, yoksa bir an önce kaçıp, bu fotoğrafı atmalı, bu mahalle arsasını hayatımdan silmeli miyim?Sebati, kamerasının objektifini, kilitli anahtarın deliğinden sokup “İçeride ne var” diye bakıyor.Sıradan bir Suudi mezarlığı...İlk defa bir Suudi defin törenini izliyoruzŞimdi sıra Cennet-i Baki’de...Yani “Sonsuz Cennet”e gidiyoruz.Burası, Peygamber Camii’nin hemen bitişiğindeki Medine Mezarlığı...14 asırdır Medine’de cenazeler buraya defnediliyor.Hazreti Ayşe burada yatıyor.Peki nerede?Bilmek mümkün değil.Çünkü Suudiler cenazeleri anonim gömüyorlar. Kimin nerede yattığı bilinmiyor.Yıllardır Suudilerin gömme âdetlerini merak ederdim.Biz tam oradayken bir defin törenine rastlıyoruz.Merakım böylece gideriliyor.Defin törenine sadece erkekler katılabiliyor. Uzun bir kuyruk yapılıyor ve elden ele bir şeyler veriliyor.Bomboş bir arazi... Üzerinde sadece taş parçaları var. Hiçbir taşın üzerinde isim yok. Bir parselden gömmeye başlıyorlar. O parsel dolunca yandakine geçiyorlar.Böylece 5 yıl sonra yine aynı parsele geliniyor.Bu anonim, isimsiz mezarlık, tarih bilinci gelişmiş bizlere ne kadar yabancı.Acaba, ölüleri ölülere bırakmak daha iyi bir şey mi?Kız kardeşim Sema’nın kocası Cemal Aksoy’un babası, muhterem bir insandı.Kâbe’de ölmek istiyordu.Yıllarca Hacca gitti.Sonunda muradına erdi ve üç yıl önce Hac ziyareti sırasında kutsal topraklarda öldü.Cenazesi orada kaldı.Hiçbirimiz nereye gömüldüğünü bilmiyoruz.“Ebedi Cennet”in içine bakarken, onun için de dua ediyorum.Selam Kapısı'ndan Peygamber'in huzuruna çıkıyoruzArtık sıra Peygamber Camii’ne geldi.Umrede son durağımız burası.Büyük kapıdan girerken avluda ilk dikkatimi çeken şey, avludaki dev şemsiyeler oluyor.Otomatik olarak açılan ve avluyu bir anda, çölün dev bedevi coğrafyasına benzeten bu çadırlar bana yine Star Wars filmini hatırlatıyor.Ayakkabılarımızı çıkarıp “Selamlama Kapısı”ndan giriyoruz.Camiye girmeden önce, Hz. Muhammed’in yattığı yerin kapısının önünden geçip, O’nu selamlayacağız.Burada saflar daha sıkı. Kâbe’den de daha sıkı.Tam bir sessizlik hâkim. Trans halinde bir insan kalabalığı Peygamber’in huzuruna doğru ağır ağır ilerliyor.Sadece ismi uğruna canlar verilip canlar alınan, her gün milyarlarca insanın adını defalarca andığı, dua ettiği Peygamber, Hz. Muhammed işte burada, bu kapının arkasında yatıyor.Manevi ile maddi, fani ve ölümsüz, cismani ve ruhani işte bu kapının önünde buluşuyor.Durup düşünmeye vaktiniz yok.Sakin bir kalabalık, ölü bir dev dalga gibi sizi yürümeye davet ediyor.İnanmışların girdabı sizi içine alıyor.Oysa orada durup, uzun uzun durup bir hayat bilançosu çıkarmak istiyorsunuz.Hayat nedir? Ölüm nedir?Geriye ne kalır? Ne kalmaz?İnanç nedir, inançsızlık ne?Biat nedir? İtiraz ne?Vakit yok. Tavaf sonsuz bir harekettir demişlerdi.Medine-i Münevver'de son duamı yapıyorumKalabalık, sizi camiin öteki taraflarına taşıyor.Ve o geniş mekânlarda, hayatınızın en muazzam mabedini görüyorsunuz.Her taraftan Kuran sesleri geliyor.Fark ediyorsunuz ki, herkes kendi Kuran’ını okuyor.Peygamber’in huzuruna geldiğiniz bu mabette, artık yaratanla baş başasınız.Tek başına...Safların en sıkıştığı, kitlenin bütün gücüyle insanı eritmeye çalıştığı o anda, tek başına Kuran okuyan insan Tek’leşiyor.İşte orada umutlanıyorsunuz ve siz de kendinizle konuşmaya başlıyorsunuz:Medine-i Münevvere... Aydınlanmış şehir...Senin kucağından ayrılırken son duamı yapıyorum:“Allah’ım. İslam’ı karartmak isteyenlere, teröre bulaştırmak isteyenlere, istismar edenlere, fanatizmin girdabına sokmak isteyenlere mani ol. İslam’ın aydınlık, barışçı ve çağdaş yüzünü hâkim kıl...”Kubbenin altındaki küçük deliğin sırrıBugün rehberimiz Mustafa Nalbant.Akhisarlı bir hemşerim...O da El Ezher’de okumuş.Medine, İslam’a güzel bakışı ve barışçı yorumlarıyla daha da güzelleşti.İlk durağımız Kuba Mescidi.Mescit, bizde caminin küçüğü, orada ise kendisi.Kuba Mescidi, Hz. Muhammed’in Medine’ye geldikten sonra ilk namaz kıldığı yerde yapılmış.İslam’ın en kutsal mekânlarından biri sayılıyor.Camiye giriyoruz ve Ahmet Hakan, kıdemli bir hacı olarak hemen yerini alıyor.“Burası Hz. Muhammed’in tam namaza durduğu yer” diyor.“Nereden biliyorsun?”Mustafa Nalbant, yukarıda bir yeri işaret ediyor. Bakıyorum, kubbenin altında bir delik var.Bu camiyi Türk işçiler restore etmiş.Restorasyonda Hz. Muhammed’in namaza durduğu yerin tam üstüne bir delik açmışlar. Sırf orayı göstermek için. İlahi bir nirengi noktası olarak...Peygamber’in naaşı bu kuyudan giden suyla yıkandıİslam arkeolojisinin kazılarına devam ediyoruz.Yolumuz Medine’nin kenar semtlerinden birine düşüyor. Orada da basit bir yapı var.Yuvarlak yapının ortasında bir delik görüyoruz.Rehberimiz anlatmaya başlıyor:“Burası Hz. Peygamberimizin ölümünden sonra, cesedini yıkamak için su alınan kuyu”.Hz. Muhammed vasiyet etmiş.“Öldüğümde, beni bu kuyudan getirilen suyla yıkayın” demiş.Dayısı gelip o kuyudan 7 kırba su almış.O kuyu, şimdi Medine’nin bir kenar mahallesinde öyle duruyor.Başımızı delikten sokup bakıyoruz.Genişçe bir kuyu...Su kuyusunun önemiMedine’nin kenar semtlerinde bir yapı... Burası eski bir su kuyusu... Ancak önemi büyük... Çünkü Hz. Muhammed’in naaşı, vasiyet üzerine bu kuyudan getirilen suyla yıkandı...
Kuba Mescidi’nde namazKuba Mescidi, Hz. Muhammed’in Medine’de namaz kıldığı ilk yerde yapılmış. Caminin restorasyonunda çalışan Türk işçiler, Hz. Muhammed’in namaz kıldığı yere bir işaret koymuşlar. Ahmet Hakan’la burada iki rekat namaz kıldık. Başında namaz takkesi olan benim, olmayan Ahmet Hakan.
