İlik verdiği kardeşi öldürüldü, önce liseyi, sonra üniversiteyi bıraktı, şimdi ailesiyle çadırda yaşıyor

İlik kanseri kardeşine iliğini veren Leyla Yıldırım önce liseyi bıraktı. Nakilden sonra sağlığı düzelen kardeşi öldürülünce Erzincan Üniversitesi Aşçılık Bölümü'ndeki eğitimini yarıda bırakmak zorunda kaldı. Şimdi ailesiyle çadırda yaşayan Yıldırım, "Tekrar üniversiteye gidebilirsem haftalarca beklediğim aşçı önlüğünü asla bırakmayacağım" diyor.

Duvar'dan Hacı Bişkin'in haberine göre, Şırnak’ta yaşayan 22 yaşındaki Leyla Yıldırım, lisedeyken aplastik anemi hastası olan 21 yaşındaki kardeşi Nihat Yıldırım için okulu bırakmak zorunda kaldı. Leyla Yıldırım, kendisinden nakledilen ilik sayesinde kardeşi iyileşince liseyi bitirip Erzincan Üniversitesi Aşçılık Bölümü’nü kazandı. Yıldırım 1’nci sınıftayken kardeşi Nihat Yıldırım öldürülünce üniversiteyi de bırakmak zorunda kaldı.

O dönem Şırnak’ın Kumçatı beldesinde yaşayan Yıldırım ailesinin oğlu Nihat Yıldırım kışlık odun toplamak için gittiği arazide köylüler tarafından öldürüldü. Aile bu olaydan sonra başka bir köyde kurdukları çadıra taşında. Leyla Yıldırım da üniversiteyi bırakarak ailesinin yanına döndü.

"Burada okumayan hep ezilir ve haksızlığıa uğrar"

“Benim okumamın tek nedeni vardı. O da ailem içindi” diyen Leyla Yıldırım, şunları anlatıyor: “Buranın şartlarını herkes bilir. Okumayan hep ezilir ve haksızlığa uğrar. Benim ailemi kimse ezmesin, kimse haksızlık etmesin diye okuyordum. Yoksa kendim için kılımı bile kıpırdatmazdım.”

Yıldırım’ın annesi de birkaç yıl önce bir traktörün altında kalarak hayatını kaybetti. Ailesini yalnız bırakmak istemediği için eğitim hayatına geri dönemeyen Yıldırım, “İyi bir aşçı olup ailemi de buradan götürmek istiyordum” diyor.

"Aşçılık önlüğümü sadece 1 hafta giydim"

Yıldırım tekrar üniversiteye dönmek istediğini ancak maddi imkansızlıklardan dolayı okula geri dönemediğini söylüyor. Kaldığı yurttan kaydının silindiğini belirten Leyla Yıldırım, şunları anlatıyor: Sadece bir dönem üniversitede kaldım. Aşçı olmayı çok istiyordum. Ama aşçı olurken de bunun eğitimini üniversitede almak daha iyi olacaktı. Sonunda istediğim üniversiteyi kazandım. Üniversiteye başladıktan birkaç hafta sonra aşçılık önlüğümüzün ölçüsünü aldılar. Önlüğün gelmesini üç hafta, dört gözle bekledim. Üç hafta sonra nihayet önlük geldi. Ama önlüğü sadece bir gün giyebildim. Sonra kardeşimi öldürdüler. Okuma hevesimi kırdılar. Eğer tekrar üniversiteye gidersem o önlüğü asla bırakmayacağım.”