İsrail Hamas'ı güçlendirecek!
İsrail’de yeni hükümet kuruldu ve beklenen oldu. Kabinede Dışişleri Bakanlığı yapacak olan Evimiz İsrail Partisi lideri Avigdor Lieberman Annapolis Konferansı’ndaki taahhütleri yerine getirmeyeceklerini açıkladı. 
Moldova göçmeni eski bar fedaisi Lieberman, “2007’de imzalanan ve iki devletli çözümü öngören bildirge bizim için geçerli değildir. Ne hükümet ne de meclisin bu deklarasyonun altında imzası vardır” diyerek ilk icraatını gerçekleştirmiş oldu. Lieberman, seçim sürecinde Gazze’yi “denize gömmek” benzeri sözlerle “İsrail vatandaşı Araplara ülkeye bağlılık yemini ettirmek” gibi bir fikrin sahibi. Filistinlileri denize dökmekNetanyahu’nun kurduğu sağ eğilimli hükümetin en önemli bakanlığını alan Lieberman bu ilk icraatı ile bundan sonraki adımları konusunda ipuçları veriyor. Sağ eğimli hükümetin başta İsrail-Filistin müzakere sürecine, buna bağlı olarak Türkiye’nin aracılığı ile başlatılan İsrail-Suriye görüşmelerine nasıl yaklaşacağı da belli olmuş gibi görünüyor. Netanyahu İsrail-Suriye görüşmelerini temelini oluşturan Golan tepelerini vermeleri için bir neden olmadığını zaten açıklamıştı. Sağcı hükümet böylece Türkiye’nin çabalarını boşa çıkaracak gibi görünüyor. Netanyahu-Lieberman ikilisi iki devletli çözüm konusunda nüanslar dışında benzer görüşleri taşıyor. Netanyahu iki devletli çözüm için acele etmemekten, yani görüşmelerin sürekli masada kalarak çözüme ulaşmamasından yana. Lieberman ise bu konuda daha açık fikirli ve net. Özetle her iki lider de Filistin konusunda ayak sürüyüp süreci keskinleştirecek. Bunun anlamı ise Filistin Yönetimi lideri Mahmud Abbas’ın açıkta kalması. Tüm siyasi geleceğini iki devletli süreç üzerine kuran, Filistin’deki bölünmede bu süreci destekleyerek ayakta kalmaya çalışan Abbas özellikle Filistin halkı karşısında zaten az olan prestijini tamamen yitirecek. Kendi düşmanını yaratmakHamas ise bu süreçte daha da güçlenecek. İsrail’e “güvenilmeyeceği” söylemini daha fazla dile getirip haklılığını ortaya koymaya çalışacak. Hatta böyle bir süreçte kitle desteğini arttırarak daha da radikalleşebilecek. Zaten Netanyahu-Lieberman ikisinin bunu amaçladığını söylemek yanlış olmaz. İsrail sağının klasik “düşmanı radikalleştirip kendini haklı kılma” politikası uyguladığı bilinir. İsrail sağı bu kez de Filistinlilerin uzlaşmaz olduğunu kanıtlamak istemektedir. Arafat yaşarken “terörist” ilan edilmesi, ardından sahneye çıkan Hamas’ın “daha da fazla terörist” olduğu iddiası bu tipik politikanın örneklerindendir. Bu politikanın sonucu Hamas, “Mahmud Abbas’ın politikalarının ne kadar yanlış olduğu konusunda haklılığını dile getirecek, İsrail’le herhangi bir anlaşmanın kandırılmaktan öte bir işe yaramayacağını” öne sürecektir. Mahmut Abbas açıkta kaldıLieberman’ın sözlerinin Hamas’ı haklı çıkarmadığını kimse söyleyemez. İsrail istediği zemini yaratmıştır. Mahmut Abbas ise bir kez daha “ihanete uğramanın” şaşkınlığı ile kendi halkına dönebilecek durumda değildir. Çünkü bugüne kadar Annapolis sürecini savunan, İsrail’le birlikte Hamas’ın altını oymaya çalışan yönetim bunu Filistin halkına açıklayabilecek durumda değil. Halkına dönemeyen Abbas yönetimi ise çaresizlik içinde hemen Washington’dan yardım isteyerek Lieberman’ın çıkışına müdahale edilmesini talep etti. Hükümetin içinde İşçi Partisi gibi merkez sol bir partinin Lieberman’ın bu çıkışına tepki gösterse bile sonuç alması beklenmemeli. İşçi Partisi de tüm bunları göze alarak hükümete girmiş durumda. Bu yüzden İşçi Partisi hükümette de giderek oy kaybetmesine kesin gözüyle bakılabilir. Sadece bu kadarla kalsa iyi. Bundan sonra Netanyahu’nun İran’a yönelik “tehditleri” var. Sözün özü: Obama ile yumuşama sürecine girmesi beklenen Ortadoğu’da İsrail’deki yeni hükümetle birlikte Suriye-İsrail ilişkilerinde ilerleme sağlanmayacak, Hamas’la ilgili sorun çözülmeyecek, Hamas daha da güçlenecek. Süreç keskinleşecek. Gazze’nin külleri hâlâ soğumamışken. Acaba Lieberman’ın çıkışı “Kral’ın çıplak” olduğunu göstermesi açısından hayırlı olabilir mi? Yani barış denen sürecin oyalama taktiğinden başka bir şey olmadığını.
Moldova göçmeni eski bar fedaisi Lieberman, “2007’de imzalanan ve iki devletli çözümü öngören bildirge bizim için geçerli değildir. Ne hükümet ne de meclisin bu deklarasyonun altında imzası vardır” diyerek ilk icraatını gerçekleştirmiş oldu. Lieberman, seçim sürecinde Gazze’yi “denize gömmek” benzeri sözlerle “İsrail vatandaşı Araplara ülkeye bağlılık yemini ettirmek” gibi bir fikrin sahibi. Filistinlileri denize dökmekNetanyahu’nun kurduğu sağ eğilimli hükümetin en önemli bakanlığını alan Lieberman bu ilk icraatı ile bundan sonraki adımları konusunda ipuçları veriyor. Sağ eğimli hükümetin başta İsrail-Filistin müzakere sürecine, buna bağlı olarak Türkiye’nin aracılığı ile başlatılan İsrail-Suriye görüşmelerine nasıl yaklaşacağı da belli olmuş gibi görünüyor. Netanyahu İsrail-Suriye görüşmelerini temelini oluşturan Golan tepelerini vermeleri için bir neden olmadığını zaten açıklamıştı. Sağcı hükümet böylece Türkiye’nin çabalarını boşa çıkaracak gibi görünüyor. Netanyahu-Lieberman ikilisi iki devletli çözüm konusunda nüanslar dışında benzer görüşleri taşıyor. Netanyahu iki devletli çözüm için acele etmemekten, yani görüşmelerin sürekli masada kalarak çözüme ulaşmamasından yana. Lieberman ise bu konuda daha açık fikirli ve net. Özetle her iki lider de Filistin konusunda ayak sürüyüp süreci keskinleştirecek. Bunun anlamı ise Filistin Yönetimi lideri Mahmud Abbas’ın açıkta kalması. Tüm siyasi geleceğini iki devletli süreç üzerine kuran, Filistin’deki bölünmede bu süreci destekleyerek ayakta kalmaya çalışan Abbas özellikle Filistin halkı karşısında zaten az olan prestijini tamamen yitirecek. Kendi düşmanını yaratmakHamas ise bu süreçte daha da güçlenecek. İsrail’e “güvenilmeyeceği” söylemini daha fazla dile getirip haklılığını ortaya koymaya çalışacak. Hatta böyle bir süreçte kitle desteğini arttırarak daha da radikalleşebilecek. Zaten Netanyahu-Lieberman ikisinin bunu amaçladığını söylemek yanlış olmaz. İsrail sağının klasik “düşmanı radikalleştirip kendini haklı kılma” politikası uyguladığı bilinir. İsrail sağı bu kez de Filistinlilerin uzlaşmaz olduğunu kanıtlamak istemektedir. Arafat yaşarken “terörist” ilan edilmesi, ardından sahneye çıkan Hamas’ın “daha da fazla terörist” olduğu iddiası bu tipik politikanın örneklerindendir. Bu politikanın sonucu Hamas, “Mahmud Abbas’ın politikalarının ne kadar yanlış olduğu konusunda haklılığını dile getirecek, İsrail’le herhangi bir anlaşmanın kandırılmaktan öte bir işe yaramayacağını” öne sürecektir. Mahmut Abbas açıkta kaldıLieberman’ın sözlerinin Hamas’ı haklı çıkarmadığını kimse söyleyemez. İsrail istediği zemini yaratmıştır. Mahmut Abbas ise bir kez daha “ihanete uğramanın” şaşkınlığı ile kendi halkına dönebilecek durumda değildir. Çünkü bugüne kadar Annapolis sürecini savunan, İsrail’le birlikte Hamas’ın altını oymaya çalışan yönetim bunu Filistin halkına açıklayabilecek durumda değil. Halkına dönemeyen Abbas yönetimi ise çaresizlik içinde hemen Washington’dan yardım isteyerek Lieberman’ın çıkışına müdahale edilmesini talep etti. Hükümetin içinde İşçi Partisi gibi merkez sol bir partinin Lieberman’ın bu çıkışına tepki gösterse bile sonuç alması beklenmemeli. İşçi Partisi de tüm bunları göze alarak hükümete girmiş durumda. Bu yüzden İşçi Partisi hükümette de giderek oy kaybetmesine kesin gözüyle bakılabilir. Sadece bu kadarla kalsa iyi. Bundan sonra Netanyahu’nun İran’a yönelik “tehditleri” var. Sözün özü: Obama ile yumuşama sürecine girmesi beklenen Ortadoğu’da İsrail’deki yeni hükümetle birlikte Suriye-İsrail ilişkilerinde ilerleme sağlanmayacak, Hamas’la ilgili sorun çözülmeyecek, Hamas daha da güçlenecek. Süreç keskinleşecek. Gazze’nin külleri hâlâ soğumamışken. Acaba Lieberman’ın çıkışı “Kral’ın çıplak” olduğunu göstermesi açısından hayırlı olabilir mi? Yani barış denen sürecin oyalama taktiğinden başka bir şey olmadığını.