Yani Kafkasya’nın 'İnci'si: Anji

T24 - Türkrus.com Genel Yayın Yönetmeni Suat Taşpınar, Milliyet gazetesinde Rusya'nın önemli futbol kulüplerinden biri haline gelen ve yaptığı transferlerle adını dünyaya duyuran Anji'yi tanıttı. İşte Suat Taşpınar'ın yazısı:

Kaf Dağı’nın ardında başlayan bir futbol masalı

Haritada yeri zor bulunan, terörün kol gezdiği şehir, Dağıstan’ın başkenti Mahaçkala... Zevk düşkünü genç bir oligark, Süleyman Kerimov... Paranın gücüne direnemeyen yıldızlar... Kendi şehrine maçtan maça özel uçakla uğrayan, 1500 km uzakta yaşayan bir takım... İşte Eto’o ve Roberto Carlos’un Anji’si. Yani Kafkasya’nın “İnci”si...

Kamerunlu ünlü futbolcu Eto’o’yu, İtalyan takımı İnter’den yıllık 20 milyon avro rekor maaşla transfer eden Dağıstan’ın Anji takımı manşetlerde. İki yıl öncesine kadar 2. ligde oynayan takım, şimdi eski Fenerbahçeli Roberto Carlos’un kaptanı olduğu “lejyonerler karması”. Keramet, İngiliz kulübü Chelsea’nin sahibi Roman Abramoviç’e 7.8 milyar dolarlık servetiyle nazire yapan genç oligark Süleyman Kerimov’un paracıklarında.

Kerimov bir başka İtalyan kulübü Roma’yı çok istemiş ama satın alamamıştı. Bunun üzerine memleketi Mahaçkala’nın takımını kalkındırmaya karar verdi. İşte terörün kol gezdiği, ortalama gelirin 150 doları zor bulduğu Rusya’nın en yoksul bölgelerinden, 60 dilli, 72 milletli Mahaçkala’yı... Kaf Dağı’nın ötesindeki “ortak payda” olan Anji takımının öyküsü, daha doğrusu “masalı” onun bu kararıyla başlıyor.

Birkaç ay öncesine dek Anji, haritada yeri zor bulunan bir şehrin, esamisi okunmayan bir takımıydı. Kuzey Kafkasya’da Rusya Federasyonu’na bağlı cumhuriyetlerden Dağıstan’ın Rusya Premier Ligi’ndeki (Bizdeki Süper Lig’e karşılık geliyor) temsilcisi olduğu pek bilinmezdi. Dağıstan da, sonu gelmeyen terör saldırılarıyla ajanslara haberi düşen, ülkenin en yoksul, en sorunlu yerlerinden biriydi. Hâlâ da öyle. Başkent Mahaçkala, caddelerinde zırhlı araçların dolaştığı bir “olağanüstü hal bölgesi”.

Anji “asansör takım” olmasın diye devlet devreye girdi

Ama 60’a yakın dil ve lehçenin konuşulduğu, yüzde 90’ı Müslüman onlarca halkın yan yana yaşadığı bu Kafkas mozaiğinde hayat son bir yılda kökünden değişti. Çünkü 3 milyonluk cumhuriyet, bir topun peşinden koşmaya başladı.

Her şey yılbaşında Anji’nin satılmasıyla başladı. (Bu arada “Anji”nin “inci” anlamına geldiğini, Mahaçkala’nın eski adı olduğunu ekleyelim. Batı basınından alıntı yapıp “Anzhi” diye yazan basının hata yaptığını, Rusçadaki isimlerin Türkçede okundukları gibi yazılmasının kural olduğunu da). Takım önceki yıl güç bela 1. lige çıkmıştı ama “asansör” olacak gibiydi. Devlet düğmeye bastı. Fanatik taraftarlarının hâlâ ellerinde Şeyh Şamil bayraklarıyla maçlarına gittikleri takım, “toplumsal huzur” için bir oligarka havale edildi. Terörü soluyan 550 bin nüfuslu Mahaçkala’nın tek eğlencesi Anji’ye sahip çıkıldı. Türkiye’de bir türlü başarılamayan “Diyarbakır 1. ligde kalmalı” modeli hayata geçirildi.

Anji’nin başına talih kuşu konmuştu. Kuşun adı Süleyman Kerimov’du. 45 yaşındaydı. Dağıstan’ın federal parlamentodaki senatörüydü. Petrolden bankacılığa, maden işletmeciliğinden emlaka iş yapıp servetine servet katıyordu. Forbes, “7.8 milyar dolarla dünyanın 118’inci zengini” diyordu. Birkaç yıl önce Nice’te yanında metresi ünlü bir Rus TV sunucusu varken Ferrari otomobili ile hız sınırını aşıp ağaca bindirmiş, günlerce komada kalıp son virajda hayata dönmüştü.İşte “Dağıstan’ın gururu” bu oligarka Anji teslim edildi. Sonrası bir “Kaf Dağı’nın ardındaki masal”a dönüştü. Dağıstan’da özünde değişen bir şey yok. Vahhabist grupların tetiklediği terör, rekor işsizlik, bezdiren yoksulluk sürüyor. Ama Mahaçkala artık terör haberleriyle değil “bomba” trasferlerle dünyanın gündeminde. Herkes futbolla yatıp kalkıyor.

Şu anda ligde ikinci sırada, seneye ‘kesin şampiyon’

Anji sayesinde Dağıstan, savaşın yaralarını sarmaya başlayan komşu Çeçenistan’ı geriden gelip geçti. Çeçenistan’ın Moskova destekli genç başkanı Ramzan Kadirov, milyonlar saçarak Terek takımının başına Ruud Gullit’i getirip şov yaptı ama “macera” birkaç ay sürdü, Gullit kovuldu. Komşu Dağıstan ise “uzaktan kumanda” ile de olsa Rusya Premier Ligi’nde şampiyonluk kovalıyor. Bitime dokuz hafta kala, lider CSKA’nın dokuz puan gerisinde. “Bu yıl değilse de seneye kupa bizim” diyor Kerimov. Anji şimdilik emektar yerli hoca Gacı Gacıyev’e emanet. Ama Kerimov bu takımın başına dünyanın en ünlü teknik direktörü Jose Mourinho’yu getirmek isterse, neden olmasın?

Roberto Carlos: Dağıstan’da yaşamam, üç koruma isterim

Kerimov’la beraber transfer fırtınası da hemen başladı. Fenerbahçe’deki yıllarından sonra gittiği Brezilya’da, “Şampiyonluk kaçtı” diye taşkınlık yapan Corinthianslı taraftarlara kızan Robert Carlos’a kanca atıldı. 38’indeki Carlos iki yıllığına 10 milyon avroya hayır diyemedi. Hele bir de Kerimov yaş gününde 1,6 milyon avroluk Bugatti Veyron hediye edince... Ama şartlarını baştan koydu: “Moskova’da yaşarım. Dağıstan’da işim olmaz.

24 saat yanımdan ayrılmayacak üç koruma isterim. Maçlara buradan uçakla gidip gelirim.” Carlos takıma kaptan oldu, maçlarda muz atan ırkçı Rusları bile kafasına takmamayı öğrendi.

Carlos’tan sonra Anji, Avrupa devlerinin göz koyduğu pek çok futbolcuyu Kerimov’un “tamamen duygusal” ikna yöntemleri ile renklerine bağladı. Chelsea’den koparılan Rus yıldız Yuri Jirkov, PSV Eindhoven’dan Macar forvet Balazs Dzsudzak, Anderlecht’ten Mubarak Boussoufa, bir başka Brezilyalı Diego Tardelli, Anji’nin bol sıfırlı, sekiz haneli kontratlarına imza attı. Bu “lejyoner ordusu” Moskova-Dağıstan hattında özel uçakla maça gidip gelen “ayrıcalıklı askerler” haline geldiler.

Ve en son bomba geçen hafta patlayıp İnter’in yıldızı Eto’o yıllık 20 milyon avroya transfer edilince, yer “Anji” gök “Süleyman Kerimov” oldu! Eto’o özel uçakla Moskova’ya geldi, koruma ordusuyla idmana çıktı, sonra Moskova’nın en lüks otellerinden birinin kral dairesi olan “evinde” istirahate çekildi.

Futbolcular Moskova’da yaşıyor, sadece maç için Mahaçkala’ya gidiyor

“Anji operasyonu”nun en ilginç noktası şu: Moskova’ya 1500 km uzaklıktaki, kuş uçuşu İstanbul’a daha yakın olan Hazar kıyısındaki Mahaçkala şehri, takımın evi. Ama evde kimse yok! Çünkü takım komple Moskova’da yaşıyor. İdmanlar da burada yapılıyor. Maç günü uçağa atlanıyor; eğer “iç saha”da oynanacaksa iki saat mesafedeki Mahaçkala’ya, yok deplasmanda oynanacaksa uçsuz bucaksız Rusya topraklarında en az altı-yedi saatlik yola gidiliyor. Maç bitince de eve yani Moskova’ya dönülüyor! Kulüp yetkilileri, “Hazar kıyısında 45 bin kişilik stat, tesis ve otel yapılıyor. Kerimov bunun için 1,5 milyar dolar harcayacak. Hazır olunca futbolcular orada yaşayacak” diyor ama buna pek itibar eden yok. Güvenlik korkusuyla, tüm yabancı futbolcuların Moskova’da yaşamayı kontratlarına ilk madde olarak yazdırdıkları söyleniyor.