Son iki haftadır, İstanbul'u yazıyorum. Bodrum eksik mi kalsın? Kalmasın tabii. Kanadalı arkadaşıma verdiğim "15 günde hızlandırılmış İstanbul" turunun sonuna, beş günlük bir Bodrum gezisi eklemeye karar veriyorum.
Plan annemin evinde bir Türk kahvesi içmek, Ege Denizi'nin turkuvaz suyunda yüzmek, zeytin ve mandalina ağaçlarının arasında dolaşmak, Bodrum'un barlar sokağını ve çarşısını gezmek, Türkbükü'nde bir dondurma yemek, Yalıkavak'ta güneşi batırmak...
Fakat bu da öyle kolay olmuyor. Otel fiyatları uçmuş (lüks otellerden değil, eskiden rahatlıkla kalabildiğimiz temiz ama salaş otellerden bahsediyorum), bazı balık restoranlarında kişi başı fiyatlar 500-750 TL'lere çıkmış, trafik ise hiç olmadığı kadar artmıştı. Taksi şöförü diyor ki: "Abla! Pandemide gelen dönmedi ki... Bodrum ve çevresi 1 milyon göç aldı, trafik durma noktasına geldi"
Uçaktan inmemle, 2019 yazında tatil yöresi olarak bıraktığım Bodrum'un büyük şehir haline dönüştüğünü fark ediyorum.
Ancak esas büyük şok Bodrum'un yaydığı enerji oluyor. Sanki hiç Covid-19 yaşanmamış, ya da yaşanmış ve bitmiş gibi bir ortam var. Sokaklarda pek maske takan yok. Restoranlar tam dolu, masalar tıkış tıkış ama hadi açık havadayız, sorun olmaz diyelim. Peki ya barlar... Bana pandemiden sonra bar kelimesini cümle içinde kullanmak bile garip gelirken, Bodrum sahillerinde barların tıklım tıklım olduğunu, bangır bangır müzik seslerinin birbirine karıştığını ve "Haydi şimdi bütün eller havaya" ortamının hakim olduğunu görüyorum.
Tabii biz de isteriz, Covid-19 bitmiş olsun ama halen Türkiye'de günde 5000 civarı vaka var, İngiltere örneğinde gördüğümüz gibi çift doz aşılıları bile hasta edebilen Delta virüsü var. Memlekette aşılanma süper hızlı gidiyor, bu tabii ki çok iyi bir şey ama iki doz aşılanma oranı halen sadece yüzde 28. Barlardan insanların taşması ne kadar sağlıklı bilemedim. Muğla, yüzde 82,5 ile Türkiye'de ilk doz aşılamanın en yüksek olduğu şehir. Belki buna güveniyorlar diyeceğim ama, yaz aylarında olduğumuz Muğla'ya memleketin her yerinden akın akın turist yağıyor. Üstelik önümüz bayram.
Bizim Bodrum tatili kalabalığa, trafiğe rağmen güzel geçiyor. Zaten Ege'min denizi, güneşi yeter. Fakat ben bu sosyal mesafesizlik şokunu atlatamıyorum. Bir yandan televizyonda Wimbledon finallerini ve Euro 2020 maçlarını takip ediyorum. İtalya-İngiltere finalinde Wembley Stadyumu'nunda 60 bin kişi var ve çoğu maskesiz. Bu kişiler çift doz aşı olduklarını göstererek veya hızlı sonuç veren Covid-19 testlerinden birini yaptırarak maçı sahada izleyebildi. Aşılıların Covid-19 olabileceğini, kendileri hafif atlatırken, hastalığı yayabileceğini biliyoruz. Zaten Dünya Sağlık Örgütü de bu konuda endişeli olduklarını belirtti. Bakalım İngiltere'deki vaka sayıları turnuvalardan sonra nasıl etkilenecek?
Bodrum'da yaşadığım şoku ve turnuvalarla ilgili şaşkınlığımı, İngiltere'de yaşayan Türkiye'nin tanınmış etkinlik organizatörlerinden biri olan ve İstanbul Coffee Festival'i de düzenleyen Dream Sales Machine Başkanı Alper Sesli'yle paylaşıyorum. "Bodrum ve Londra'da yaşananlar normal mi, siz İstanbul Coffee Festival'i nasıl gerçekleştireceksiniz?" diye soruyorum. Kendisinin görüşlerini buradan madde madde aktarıyorum.
Açılmak, saçılmak, normalleşmek çok güzel ama tüm bunların kurallara ve hâlâ devam eden salgına dikkat ederek yapılması gerektiğini düşünüyorum. Kendinize iyi bakın.
Alper Sesli
