Sabah vakti erken geldi haber.Latif Demirci de bizi bırakıpbir başka diyara göç etmiş...İçim çok fena acıdı.Öyle olur, bir an yutkunamadım.Gözlerim doldu. Yaş ilerledikçe ölümler daha derin hüzünlere yol açıyor.
Bir daha yerine koyamayacağınbir şeyleri de alıp götürüyor.Biraz daha yalnızlaşıyorsun.Etrafın tenhalaşıyor.Önündeki yıllar kısaldıkça, gitgide eskiyen hatıralarlabaş başa kalıyor insan...Çok severdim Latif'i.Karikatürlerinin tiryakisiydim.Hınzır bir mizah anlayışı vardı.Zaman zaman Yakup'ta buluşurduk.Rakı keyfi başkaydı Latif'le...Son yıllarında elini ayağını çekmiş, karşılaştığı hoyratlıklardan yorulmuş, içine kapanmıştı.
Çalışma odamda benimle ilgili çizdiği bazı karikatürlere bakıyorum.Ne güzel günlermiş...
11 Aralık 2005 tarihli Hürriyet'teki karikatürünü anımsıyorum Latif'in. Gazeteci günlük tutmalı, diye yazmıştım.Sanıyorum, Cumhuriyet'i Çok Sevmiştimisimli kitabım çıktığı zamanlar bana epeyce kızanlar olmuştu.Latif de yukarıdaki karikatürü çizmişti.Rahat uyu sevgili Latif.Seni çok özleyeceğim kardeşim.Latif'i sevenlerin acısını paylaşıyorum,hepimizin başı sağolsun.