Tüm zamanların en iyi rock gitaristleri sıralamasında ön sıralarda yer verilen Page, 1960’larda stüdyo gitaristliğinden, Yardbirds ve Led Zeppelin’e uzanan uzun bir öyküsü var. Müzik yaşamında Zeppelin sonrasında bir durgunluk dönemi yaşadı. Led Zeppelin’in davulcusu Bonzo’nun beklenmedik ani ölümü, Page’i çok sarsmıştı. Müzik çevreleri Bonzo’nun kaybından sonra kimin davulcu olarak gruba katılacağını merakla beklerken bir açıklama yapıldı. Tahminler yürütülen ismin açıklanacağı beklenirken Page, arkamıza dönüp baktığımızda sevgili arkadaşımızı göremeyeceğiz gerçeği nedeniyle Led Zeppelin olarak devam edemeyeceğimizi anladık, açıklamasını yaptı. Akabinde de grubun 1970’lerdeki başarısı sayesinde yapılan milyonlarca dolarlık plak ve turne anlaşmalarını iptal etti. Bu kararda bir diğer etken de aralarındaki sihirli kimyanın sönme tahminiydi.
Kuvvetli vuruşlarıyla Bonzo hem Page’in gitar çalış tarzıyla hem de bası çalan John Paul Jones ile mükemmel bir eşgüdüm oluşturabiliyorlardı. Ortak üretilen sound idi Led Zeppelin müziğini özgün kılan. Yani yetkin müzisyenlerin mekanik profesyonelliğiyle değil.
Led Zeppelin büyük bir rock grubuydu. Page de büyük bir rock gitaristiydi. Bir enstonasyon dehasıydı. Hiç vokal yapmadı, şarkı söylemedi.
Grup üyeleri aynı zamanda çok iyi arkadaşlardı. Birbirlerini kardeş gibi seviyorlardı. Robert Plant ‘ın oğlunun ölümünde olsun, geçirdiği ağır trafik kazasında tekerlekli sandalyede geçirdiği dönemde olsun bu kardeşçe sevgi dayanışmaya dönüştü ve Plant’in ayağa kalkmasında, müziğe dönmesinde büyük rol oynadı. Bu sevgiydi Bonzo’nun ölümü sonrası yola grup olarak devam etmeme kararı aldıran.
Zeppelin’de de Rolling Stones (Mick Jagger & Keith Richards) gibi, Beatles (John Lennon & Paul Mccartney) gibi Pink Floyd (Roger Waters & David Gilmour), Doors (Jim Morrison & Ray Manzarek) gibi iki isim öne çıktı: Solist Robert Plant ve Jimy Page. Aralarındaki duyguya dayalı uyum üst seviyedeydi ve yıllarca devam etti. Bütün zamanların en çok dinlenen Stairway to Heaven, şarkısındaki solosu, en iyi gitar solosu top 10 listesinde ikinci sırada gösterildi ki Eric Clapton, Duane Allman, Jimi Hendrix bulunduğu bu listede ilk sırayı David Gilmour aldı.
Page ve Plant, 1990’larda tekrar bir araya geldi ama Led Zeppelin olarak değil. 1994 yılında No Quarter, 1998 yılında Walking into Clarksdale albümlerini çıkardılar. Londra metropolitan orkestrasının yaylılar grubuyla, Mısırlı ve Faslı müzisyenlerle birlikte çalıştıkları No Quarter, hem liste başarısı hem de Led Zeppelin’i özleyenler için büyük sürpriz ve gurur vesilesi oldu. Albüm hemen ( klasik ) rockseverlerin arşivlerinde yerini aldı. Albümümün Faslı mahalli müzisyenlerle Marakeş’te verdikleri açık alan konserinin de yer aldığı DVD sini insan izlemeye doyamıyor. Faslılar Page ve Plant ‘i çok sevmişler. Onlarda Faslıları.
Bu prodüksiyon kapsamında çıktıkları dünya turnesindeki konserlerini 1994 yılında izlemiştim. Benim izlediğimde Mısırlı ve Faslı müzisyenler yoktu. Saf bir rock konseriydi ve beklediğimiz gibi Led Zeppelin klasiklerini çaldılar, Kashmir hariç. Seyircilerin bu şarkıyı ısrarla istemesine rağmen neden bilemiyorum söylemediler. Konser tek kelimeyle olağanüstüydü. Plant ve Page’de ayrıca şahaneydiler. Page’i en fazla beş metre yakından izlemek benim için de heyecan vericiydi ve unutulmaz bir anı olarak belleğimde yer etti. Sahne mor ötesi ışıklarla ve tütsüler yakılarak ambiyans daha da fantastik görünüm almıştı. Page gitarıyla harikalara yaratıyordu. Konser adeta bir Led Zeppelin konseri gibiydi. Seyircilerin konserin başında sonuna dek dinmeyen coşkusu ikiliyi çok mutlu etti. Muhteşem ikiliye davulda genç bir yetenek eşlik ediyordu ve rüzgar gibiydi. Ne yazık ki birkaç yıl sonra, henüz 39 yaşında daha yapacağı çok güzel işler varken evinde ölü bulunduğunu öğrendik.
En son 2007 yılında Bonzo’suz orijinal Zeppelin kadrosu, yani Robert Plant, Jimmy Page, John Paul Jones yapımcı Ahmet Ertegün ‘ün anısına bir araya geldi ve Londra ‘da bir konser verdiler. Gecenin sürprizi ise davulda Bonzo ‘nun ( John Bonham ) oğlu Jason Bonham ‘ın olmasıydı. O gece bir kuyruklu yıldız olup geçtiler. Dvd leri Türkiye ‘de de piyasaya sürüldü. Tavsiye edeceğim değerli bir belgeseldir. Bir tribute konseriydi ve eski parçalarını Led Zeppelin gibi çaldılar. Büyüleyici konserden sonra aynı kadroya 35 konserlik bir proje karşılığında 800 milyon dolar önerildi ama teklifi düşündükten sonra reddettiler. Aslında istenen Led Zeppelin’in birleşerek müziğe grup olarak devam etmesidir ama pek mümkün görünmüyor. Yıllardır suskun olan Page, Led Zeppelin’in albümlerinin remastered işleriyle meşgul oldu ve bu meşguliyet epey zaman aldı. Yeni çalışma sinyalini veren ve artık Zeppelin gölgesinden de sıyrılmak isteyen Page birden heyecan ve beklentileri arttırdı.
Rock tarihinde tarz yaratan ender gitaristlerden biri olan Page gitarını violin gibi çalarak farklı bir soundu da icat etti. Çift saplı elektro gitarıyla hatırlansa da Gibson Les Paul gitarıdır asıl maharetini sergilediği.
Chopin prelüdü çalmak da sürprizleri arasındadır. Jeff Beck, Eric Clapton ile de sahne performanslarına katıldı ama kendisinden asıl beklenen albümünü henüz yapmadı. Jimmy Page, Led Zeppelin serüvenini anlatırken, bütün yaptığımız bir araya gelip eğlenmekti, seyircilerde eğleniyorlardı, demişti. Zeppelin yolcuları zaman tünelinin dışında yeniden bir araya gelinip eğlenmeyi çok özlediler.
