Bana Suçunu Söyle…

Yabancı suç dizilerine bayılıyorum. Amerika’nın herhangi bir eyaletinde olay mahalli nasıl incelenir, kanıt takibinin gerekleri nelerdir, arama emri kaça ayrılır yedik yuttuk; yerli sistemle ilgili hala bir fikrimiz yok. Ben de tatil günü kan görmeye dayanamayanlar için bildiğimiz racondan bir alternatif hazırladım. Buyrun... Katilin tek katlı tahta evi, Utah, 1995 -N’oldu ne dikiliyorsun verandamda? -Dün gece nerdeydin? -Gece üç gibi bardan eve geldim ve tanığım yok. -Peki tanığın..? Damn it! -Yürü git arama emriyle gel. Cımbızını fırçanı da unutma, kanıtları eşelersin. Arkeolog mu ajan mı belli değil. -Başka sorum yok. -Başka ne sorun olur zaten? Nerdeydin, saat kaçtı, tanığın var mı. -Hocam ayıp oluyor. -Neden bahsettiğini anlamıyorum. -Ayıp oluyor, üzerime gelme diyorum. -Neden bahsettiğini anlamıyorum. -Bana bak... -Onu bırak da, bu gece ortalığı kan gölüne çeviriyorum aga, haberin olsun. -Tutuklusun! -Kanıt? -İtiraf ettin! -Senin sözüne karşı benim sözüm. -Ben ajanım ulan! Ne senin sözü? -Burası senin bölgen değil. -Ne farkeder, itiraf var! -Gömleğinin altında koli bantlı mikrofon var mı? Yok. Bitti gitti. -Haklarını okuyayım? Bir kerecik ya. -Bodrumdaki küçük kızı otuz parçaya ayırıp tavana asıyorum, cımbızı fırçayı kap gel. -Ellerini görebileceğim bir yere koy! -Valla jüri ceketimle eşleşen iplik parçasını görmeden şurdan şuraya adım atmaz, benden söylemesi. -Sakızını ver! -Yok ya, DNA’mla kızın tırnaklarındaki deriyi eşleştireceksiniz di mi? -Evet! -Kızın parmaklarını keserim kiii... -Hmm, bir profesyonelin işi. -O mavi ışığı da getirin gelirken. Techno technoo... -Dur küçük siyah defterimin kapağını aniden açıp hızlıca not alayım. -Al bu da ayakkabım. Altındaki kumla araba tekerindeki kumu eşleştirirsiniz. -Nasıl oluyor o? -Kulak temizleme çubuğuyla. Çok basit. Çaylak mısın sen? -Ellerini görebileceğim bir yere koy! -Hişt, bana bak, şu an kız hayatta, istersen in bodruma kurtar. -Yok, arama emri lazım. -Ya gir ya!  -Yok abi, sonra lieutenant US marshall bölge savcısı falan bir sürü lolo, uğraşamam. -Ölümü gör gir, bendensin. -Hayır back up isteyeyim diyorum, ortağımı da yanlışlıkla vurdum. Kimi arasam... -Ben de Eyalet polisini bildiğin satın aldım. -Polis de mi bu işin içinde yoksa? -Sen küçükken de böyle saftoriktin ha. -Düşman kardeşlik taslamayalım lütfen. -Annem derdi, her akşam arabada ye donut’ları ye donut’ları, bir sıcak yemek görmeden emekli olacak çocuk. -Araçtan uzaklaş! -Hadi git biraz uyu, çocuklarınla oyna, yengeme vakit ayır. Ne o? Ağlıyorsun sen? -Yengen evi terketti. Ama topluma borcum vardı ya. -Borç dedin de, o fifty bucks'ı unuttum sanma. Kardeşlik hatrı dedik, iki ay oldu. -Ellerini görebileceğim bir yere koy! -Ya sizin unit'teki o sarışın chick n’oldu? Ne hastaydı o da sana ha. -Allah belamı versin benim. -Aramızda kalsın, benim hanım da beni terketti. Banka soygunculuğu öyle bitti zaten. -Aa? Ben de diyorum bu niye suç değiştirdi. -“Son bir iş yapayım sonra Hawaii’ye uçuyoruz, söz” dedim, yakalandım, getaway car'da bakakaldı bana. Ona bozuldu. -Neyse hadi, bana müsade. -Makdül son bir kek yapacak fırsat varken yeseydin, donut’a kalma yine. -Yok gideyim açığa alınayım ben. Rozetimi silahımı şef’in masasına bırakayım.  -Bak yarın bulamazsın, öldürüyorum kızı. -Tezgaha biraz bırak, alırım ben ordan. -Havuçlu keki süper. Tarifini vermedi vermedi, tepem attı, “Buzun içindesin, farketmeden donarak öleceksin” dedim... Kar’ın içi miydi, neydi o ya? Yanlış cinayet işlemeyelim. -Katiliniz kurbanınız hepiniz ayrı şekil, hadi sabah arama emriyle gelirim ben, bakalım o zaman kim gülecek. -Ne gülmesi şimdi. -Fikrini değiştirirsen beni ara. Al bu da kartım. -Hasta ya. İyi hadi. Sabah sekiz gibi gel kıraym siin soğumadan. -Eyvallah. Kal sağlıcakla. Herkese iyi haftasonları...